‘Pluim van de Arbeid’ voor de Weyeblick-soos
Het probleem
Het begon met een vraag van één van de bewoners aan de secretaris van het PvdA afdelingsbestuur, Ronald den Broeder: “Wat kunnen we nog doen? Per 1 januari 2016 gaat SVRZ het oude zorgsteunpunt in de flat sluiten en verkopen en heel onze sociale gemeenschap valt in elkaar.” Ronald nam direct daarop contact op met Frances, raadslid en lid van het PvdA Ombudsteam en goed bekend met de zorg- en welzijnssector. Samen hebben we eerst een gesprek gevoerd met een vertegenwoordiging van de bewoners om het probleem te inventariseren. De seniorenflat Weyeblick was oorspronkelijk gebouwd met een zorgsteunpunt erbij. Van daaruit zou aanvullende thuiszorg worden geboden. In dit steunpunt waren kantoren en een ruimte voor gemeenschapsactiviteiten (een soort grote huiskamer). Die aanvullende thuiszorg is er nooit van gekomen. Te weinig vraag en onrendabel voor SVRZ. Aanvankelijk organiseerde de Stichting Palladium seniorenactiviteiten, later namen de bewoners dat zelf over. Die gemeenschapsruimte vormde de kern van de sociale contacten en een hechte gemeenschap van bewoners, die elkaar op tal van gebieden ondersteunden. Dit dreigde dus verloren te gaan, juist in deze tijd waarin ouderen gestimuleerd worden zelfstandig te blijven en te participeren in onze maatschappij. Velen waren zelfs elkaars mantelzorgers. Zorgden onderling voor de boodschappen bij ziekte, een ritje naar de specialist of het station, keken even of de gordijnen open waren na een afgesproken tijd (niets aan de hand?), etc.
Overleg en financiering
Bij de oplevering van deze flat waren verschillende bewoners daar naartoe gelokt met een mooie brochure, juist vanwege dat zorgpunt. Toen dat niet door ging ontstond behoorlijk wat teleurstelling. Het kwam in het VARA-programma ‘Kassa’ en uiteindelijk kregen een aantal spijtoptanten een andere woning aangeboden van l’escaut woningcorporatie met een verhuiskostenvergoeding. Het zorgsteunpunt was als ruimte echter wel blijven bestaan en voldeed in een grote behoefte. SVRZ ontving hiervoor van de gemeente Vlissingen ook een behoorlijk bedrag aan subsidie. Enerzijds begrijpelijk dat SVRZ ook moet kijken naar kosten en rendement, anderzijds heel jammer dat een goed functionerende voorziening en vooral een sociale gemeenschap verloren dreigde te gaan. In feite hebben de bewoners 8 jaar hiervan kunnen profiteren. Maar zij betaalden daar ook voor in de vorm van bijdragen aan de kosten van activiteiten. Dit werd afgedragen aan SVRZ.
De situatie was duidelijk. Frances ging de subsidiestroom uitzoeken en Ronald maakte op grond van de gegevens uit 2015 en voorgaande jaren een eerste opzet voor een kosten-baten analyse. Aan het eind van de zomervakantie 2015 werd een algemene bijeenkomst georganiseerd met de bewonerscommissie en vertegenwoordigers van l’escaut woningcorporatie (de verhuurder van het gebouw), SVRZ en de gemeente Vlissingen afd. subsidies. Inmiddels was duidelijk geworden dat een deel van de subsidie die SVRZ ontving in elk geval nog voor 2016 beschikbaar was. Dit was een belangrijk uitgangspunt. Tijdens deze bijeenkomst wezen l’escaut en de gemeente op tal van financiële problemen die een eigen exploitatie met zich mee kon brengen. Een eigen exploitatie was het idee dat Frances, Ronald en de bewonerscommissie samen hadden opgevat. Op het eind van de vergadering kwam de toezegging van de directeur van l’escaut, Jan van Beekhuizen: “Ik ben bereid een appartement uit de vrije huursector in het gebouw beschikbaar te stellen als je een sluitende exploitatie kunnen overleggen.” Een tweede punt was: onderzoek bij de bewoners of er draagvlak en behoefte is aan een gemeenschapsruimte en hoeveel men daarvoor over heeft. Een bewonersenquête dus.
Een nieuwe ruimte
Hiermee zijn Ronald en Frances samen met de bewonerscommissie aan de gang gegaan. Uit de bewonersenquête bleek een grote behoefte en de bewoners hadden daar ook best wat voor over. Gemeente en corporatie stelden twee voorwaarden: a) jullie moeten een rechtspersoon oprichten, een bewonersvereniging en b) jullie moeten een meerjarenexploitatie opzetten met ledencontributie en inkomstenverwerving voor betaling van de huur. Dat is gebeurd. Bij het volgende overleg met alle betrokkenen was Jan van Beekhuizen redelijk onder de indruk van de gedegen financiële opzet die Ronald had gemaakt. Frances had ondertussen gezorgd dat de subsidie-aanvraag nog net binnen de termijnen ingediend kon worden. Net voor de kerstvakantie 2015 was alles rond. De bewonersvereniging was opgericht en l’escaut woningcorporatie kwam met een concreet aanbod: flat 73. SVRZ had het aanbod gedaan dat het meubilair uit de oude gemeenschapsruimte gratis mocht worden overgenomen. In de kerstvakantie kon worden begonnen met de verhuizing en inrichting. Begin 2016 was de subsidiebeschikking van de gemeente voor het jaar 2016 rond en vond de eerste betaling plaats.
De bewoners waren enthousiast. De bestaande activiteiten uit de oude ruimte van SVRZ konden worden voortgezet, zoals koffieochtenden, tekenen en schilderen, computercursus, bridge, seizoensmaaltijden etc. Maar tegelijk kwamen de bewoners met nieuwe ideeën voor activiteiten zoals bewegen voor ouderen, bingo, creatieve workshops en zondagmiddaginloop. Het belangrijkste is dat de sociale gemeenschap is blijven bestaan. De bewonersvereniging is nu de kern van veel activiteiten voor bewoners, maar ook voor ouderen uit de omgeving. Heel bijzonder is de inrichting van een logeerkamer met badkamer in diezelfde gemeenschapsruimte voor bezoek van de bewoners, bijvoorbeeld kinderen of kleinkinderen. In de seniorenflats zijn geen logeermogelijkheden en hiermee wordt in een behoefte voorzien. PvdA-fractielid Frances en afdelingssecretaris Ronald kijken terug op een spannend jaar waarin de PvdA daadwerkelijk een concreet project van de grond heeft weten te krijgen samen met bewoners. PvdA in de buurt werkt echt. Beiden zullen nog zeker een jaar bij de bewonersvereniging betrokken blijven als adviseur resp. bestuurslid. De volgende subsidie ronde komt er weer snel aan en dit is een jaar van opbouw en verzelfstandiging.
De Pluim van de Arbeid
Dit project verdiende een pluim, de Pluim van de Arbeid voor de bewoners. In de vorm van een prachtig kunstwerk van de kunstschilder Cliff Jansen. Hierin is tal van symboliek in abstracte vorm opgenomen. De pluim, de PvdA roos met vuist als teken van eigen kracht, de vooruitziende blik (de Weyeblick) en natuurlijk de kleur rood. Het idee van de Pluim kwam van landelijk partijbestuurslid Wouter Struijk die dit in zijn eigen afdeling Nissewaard ook heeft opgezet. De Pluim kan een (klein) bedrag zijn om een bijzondere sociale activiteit van de grond te krijgen of zoals hier een beloning en een stimulans om een project verder uit te bouwen. Het sociaal-maatschappelijke is altijd de achtergrond.
Foto: Conny den Heijer van De Faam.